Het Movistar Team wordt sinds 2021 geleid door de persoon die als de beste wielrenster ter wereld wordt beschouwd: Annemiek van Vleuten, ongetwijfeld een van de meest competitieve en bekroonde sportvrouwen van het moment. Dankzij haar aanpassingsvermogen, haar vasthoudendheid en weerstandsvermogen is ze olympisch kampioen tijdrijden in Tokio 2020 geworden, waar ze ook zilver won in de wegwedstrijd; naast andere titels won ze het individuele tijdrijden op het WK in 2017 en 2018 en tussen 2013 en 2021 acht medailles op het WK-wielrennen op de weg (met goud in 2019). Ze werd ook viermaal Nederlands kampioen. Er is maar weinig wat deze Nederlandse wielrenster nog niet gewonnen heeft en ze vertelt ons hoe ze sinds 2015 haar trainingskampen op de Canarische Eilanden beleeft.
Van Vleuten is een expert om het beste te halen uit tegenslagen, en dat is precies hoe ze haar wielercarrière begon, met tegenslag. Ze droomde ervan voetballer te worden, maar vanwege constante knieblessures moest ze met voetballen stoppen. Ze dacht er niet over om de sport op te geven en besloot een tweedehands fiets te kopen en het wielrennen te proberen, en het beviel haar.
Zozeer zelfs dat ze op 26-jarige leeftijd, in 2007, haar professionele debuut maakte en derde werd in de Tour Féminin in Limousin. 2010 was het jaar van haar doorbraak: kampioen van de Novilon Eurocup, tweede in de Ronde van Drenthe, derde in de Drentse 8 van Dwingeloo, vierde op het Nederlands kampioenschap tijdrijden, winnaar van de Route de France... De naam Van Vleuten begon in heel Europa bekend in de oren te klinken.
Op de Olympische Spelen van Rio 2016 was Annemiek betrokken bij een dramatische valpartij waardoor ze geen goud won op de tijdrit. Aan het ongeluk hield ze een hersenschudding en drie gebroken wervels over. Twee weken later zat ze alweer op de fiets en een maand later won ze de proloog van de Ronde van België. Op de Olympische Spelen van Tokyo 2020 proefde ze weer de smaak van goud in het tijdrijden, en alsof dat nog niet genoeg was, pakte ze ook nog zilver in de wegwedstrijd.
Als er één ding is dat Van Vleuten kenmerkt, is het haar vermogen zichzelf te overtreffen en offers te brengen. Ze heeft gedurende haar carrière talrijke blessures gehad, waardoor ze steeds weer voor uitdagingen stond en hard moest werken. Na 15 jaar wedstrijdsport is Van Vleuten nog steeds niet te stoppen. Dit wordt bevestigd door haar 87 UCI-overwinningen en haar gemiddelde van 78% overwinningen in tijdritten waaraan ze in de afgelopen jaren heeft deelgenomen. Sinds 2021 leidt ze het Movistar Team na deel uitgemaakt te hebben van verschillende wielerploegen zoals Rabobank, Bigla en Orica/Mitchelton.
Van Vleuten is nog steeds niet te stoppen. Dit wordt bevestigd door haar 87 UCI-overwinningen en haar gemiddelde van 78% overwinningen in tijdritten waaraan ze in de afgelopen jaren heeft deelgenomen.
Hoogte, hoogteverschillen, landschappen, klimaat... Dit zijn enkele van de voordelen die de Canarische Eilanden volgens haar bieden om op elk moment van het jaar te kunnen trainen.
Annemiek traint meestal op de Canarische Eilanden, een bestemming die ze omschrijft als "ongelooflijk" voor professionele wielrenners en -rensters. En ze weet waar ze het over heeft. Ze heeft sinds 2015 in totaal 36 weken op Tenerife en Gran Canaria op de fiets doorgebracht en ze weet dus als geen ander wat de beste trainingsplekken zijn om beter te presteren.
"Mijn favoriete route is de Valle de la Muerte op Gran Canaria", zegt ze, en ze benadrukt het prachtige landschap langs deze route, die begint in San Nicolás. Het is ongetwijfeld een van de meest veeleisende routes van het eiland met veel hellingen en een van de meest suggestieve valleien van Gran Canaria.
Op Tenerife rijdt ze regelmatig bij de Teide, een route bij uitstek voor professionele wielrenners omdat ze er kunnen trainen op een hoogte van meer dan 2.000 meter met gemiddelde stijgingspercentages van 4,5% tot 5,5%; en Anaga vanwege de tempowisselingen door de vele stijgingen en vlakke stukken. Ze geeft ook toe dat ze weg is van de Masca-route omdat deze zo veeleisend is, met hellingen van 19% en 20%, en de betoverende uitzichten: "Ik ben er al zo’n twintig keer geweest en het blijft me verbazen", legt ze uit.
Hoogte, hoogteverschillen landschappen, klimaat... Dit zijn enkele van de voordelen die de Canarische Eilanden volgens haar bieden om op elk moment van het jaar te kunnen trainen, en ze merkt op dat trainen op de Eilanden haar zonder enige twijfel nieuwe energie geeft.
"In Nederland moet ik de zon zoeken, terwijl ik hier in korte mouwen kan trainen", zegt ze. Een ander uniek kenmerk van de eilanden is volgens haar de verscheidenheid aan wegen, met talloze beklimmingen en afdalingen die wielrenners en -rensters op de proef stellen en een goede voorbereiding op de wedstrijden later zijn.
In feite vormt Tenerife een essentieel onderdeel van haar voorbereidingskalender waarop haar volgende doelen staan: de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. De Nederlandse zegt dat ze zich na deze titels zal richten op etappekoersen zoals de Giro d'Italia voor vrouwen of de Tour de France voor vrouwen, waarvoor ze haar eerdere voorbereidingen bij de Teide als fundamenteel beschouwt: "Het heeft al eerder voor mij gewerkt. Na een training op het eiland won ik de Ronde van Valencia (inclusief een etappe met bergaankomst) en de Omloop het Nieuwsblad in België, en werd ik tweede in de Strade Bianche", vertelt ze.
In 2021 bereidde ze zich op Tenerife ook voor op de Ronde van Vlaanderen, en nadat ze drie weken op het eiland had getraind, won ze Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. Ze eindigde ook op het podium in de Amstel Gold Race, werd vierde in de Waalse Pijl en tweede in Luik.
Ze is er trots op dat ze de eilanden op de fiets heeft ontdekt en ze in geuren en kleuren heeft kunnen ervaren. Ze is bevriend geraakt met de eigenaar van haar favoriete bar in het dorpje Chío en heeft tot zeven uur getraind in Anaga, een plek die ze als magisch bestempelt. Als ze het over de Canarische Eilanden heeft, kan ze niet anders dan glimlachen, want, zoals ze het zelf zegt, trainen hier is alsof je je voltankt met nieuwe energie.