Monte del Agua

Dit dorp was vroeger heel belangrijk omdat dit het doorgangspunt was tussen de noord- en zuidkant van het eiland via de pas van Erjos. Dit was een gebied met graanbouw maar raakte aan het begin van de negentiende eeuw in verval, net als dit dorp, dat ook een belangrijke doorvoerroute was voor het vee.

Deze kleine plas bevat een van de verrassingen van de Monte del Agua: de plassen van Erjos in het landschap van Los Dornajos; dit zijn oude putten voor de ontginning van toeslagstoffen en grond die later zijn volgelopen en vandaag de dag erg belangrijk zijn voor vogels. Deze kleine plas aan de kant van de weg is er een van.

Het begin van de route door het bos is heel opmerkelijk vanwege twee kolossale pijnbomen die opdoemen in een bocht van de weg. Dit zijn twee "indringers" omdat we door een vochtig bos gaan dat de wolken opvangt die zwaar zijn van de vochtigheid en die door de passaatwinden worden voortgestuwd. Deze vochtigheid die via de dichte takken van deze bomen op de grond valt doet niet alleen eer aan de naam van het bos maar zijn ook essentieel voor het bestaan ervan.

Laurierbos is de naam voor een levend fossiel omdat deze bossen miljoenen jaren geleden het Middellandse Zeebekken bedekten totdat klimaatsverandering deze bomen deed uitwijken naar de Canarische Eilanden en andere zones van Macaronesië. Deze bossen zijn vooral belangrijk door hun capaciteit om water op te vangen, erosie te voorkomen en een habitat te bieden aan een groot aantal inheemse soorten. Dit zijn daarom essentiële zones voor het behoud van de biologische verscheidenheid.

Deze bocht op de route biedt uitzicht op het ravijn van Los Cochinos waar je enkele van de beste plekken voor laurierbossen vindt van de Monte del Agua. Rechts ligt het gehucht van Tierra de Trigos, of Graanland. De naam van het gehucht geeft zijn bezigheid prijs, namelijk de graanbouw. Het uitsteeksel in het midden van dit kleine bekken is de rots Roque de Las Moradas waarlangs het pad omhoog ging die de bewoners van Los Silos gebruikten voor toegang tot dit bos waarvan we het kruispunt achter ons hebben gelaten.

De gagel en heide wordt al dunner wanneer we een ontruimde opening zien met daarin terrasvormige groentetuinen en zelfs een dorsvloer, die we echter niet kunnen zien omdat die zich hoger bevindt dan wij. In deze bocht bijna aan het einde van de route zien we een van de vele punten waar het bos heeft moeten wijken voor de landbouw omdat we gagel en boomheide zien rond de terrassen die vroeger de hele helling moeten hebben bedekt.

De vallei van El Palmar is een van de gebieden waar de landbouwgrond het best is onderhouden. Deze vallei loopt ovaalvormig uit tussen de Monte del Agua en de ravijnen van Teno. Op de milde hellingen zijn terrassen gebouwd voor landbouw van de vruchtbare grond van dit district. De vulkaankegels in de vallei, Palmar en Las Portelas, verbreedden het laaggelegen gebied van het eiland waar Buenavista zich bevindt en werden gekanaliseerd door de vallei.

We beëindigen de route in Las Portelas. Dit is een klein plattelandsgehucht in het hoger gelegen gebied van de vallei van El Palmar. Hier zien we typische Canarische inheemse architectuur en prachtige uitzichten over de vallei van El Palmar. Deze vallei is het middelpunt van het plattelandspark van Teno, tussen de Monte del Agua en de ravijnen die aan de westkant van het eiland de klif van Los Gigantes vormen.