Marcell Jacobs: De erfgenaam van Usain Bolt traint op de Canarische Eilanden

Marcell Jacobs is de sprinter van het moment. Nadat hij op de Olympische Spelen van Tokio in 2021 de 100 meter had gewonnen, heeft hij Usain Bolt opgevolgd als de snelste man ter wereld. Hij traint sinds 2017 op de Canarische Eilanden, waar hij ook een deel van zijn voorbereidingen voor de Spelen heeft gevolgd, met name op de atletiekbaan van het Antonio Domínguez Alfonso Stadion in Arona. En als we hem hierover vragen, is het antwoord duidelijk: "als het winter in Italië wordt, kan ik amper wachten om naar Tenerife te gaan en daar te trainen".

Er zijn topatleten die naar de Canarische Eilanden gaan om zich voor te bereiden op het voorseizoen of om deel te nemen aan belangrijke internationale atletiekwedstrijden. De Canarische Eilanden blijken te beschikken over een aantal diensten en voorzieningen die zijn aangepast aan het hoogste niveau van de wedstrijdsport in vele disciplines. Wat deed je besluiten om je eerste trainingskamp hier te doen?

De eerste keer dat ik op de Canarische Eilanden trainde was in 2017. Een vriend vertelde me over Tenerife en de mogelijkheid om er voluit te trainen met warm weer en als het winter in Italië wordt, kan ik amper wachten om naar Tenerife te gaan en te trainen. De atletiekbaan in het stadion Antonio Domínguez Alfonso is prachtig, net als alle andere faciliteiten daar.

Je bent geboren in de Verenigde Staten, maar genaturaliseerd tot Italiaan. Weet je nog wanneer en waar de relatie met de atletieksport begon?

Ik ben op en top Italiaan! Ik heb daar mijn eerste stappen in de atletiek gezet toen ik tien jaar oud was, ik deed eerst aan verspringen en toen ik 19 was, behaalde ik het Italiaanse indoorrecord verspringen junioren, maar als gevolg van een blessure moest ik hiermee stoppen. Ik heb me nooit gewonnen gegeven en ben gaan hardlopen.

Zwemmen, basketbal, motorrijden. Voordat je sprinter werd, heb je andere sporten geprobeerd totdat je verspringer werd. Maar door de blessures die je hebt opgelopen, ben je op het sprinten overgestapt. Kunt je ons vertellen hoe je met atletiek bent begonnen en waardoor je juist op het sprinten hebt geworpen?

Als kind wilde ik al rennen, maar dan op een motor. In mijn moeders familie had iedereen een passie voor de motorcross, maar ik mocht het van haar nooit doen omdat ze het te gevaarlijk vond. Dus racete ik met mijn mond en deed de geluiden van de motor na, mijn grootvader noemde mij daarom "Motoretta" (motortje).

Ik ben ook een fan van basketbal en auto's, en de sporters en atleten die mij het meest inspireren zijn LeBron James, Lewis Hamilton en Usain Bolt. Ik heb aan verspringen gedaan totdat ik in 2017 moest stoppen vanwege mijn blessure... Ik weet niet of het geluk of pech was, maar daardoor werd ik gedwongen me te richten op de sprint.

Veel atleten vertellen ons hoe belangrijk het is om tijdens de trainingstages andere medesporters te ontmoeten om hun resultaten te verbeteren. Heb je tijdens je bezoek aan de eilanden de gelegenheid gehad om samen met andere collega's te trainen?

Het is goed om te zien dat veel internationale kampioenen hier trainen. Wanneer we trainen, ontmoeten we elkaar tijdens de pauzes, praten over onze ervaringen, delen tips, suggesties... Het is een heel gemoedelijke sfeer.

Je trainde in Tenerife vóór je deelname aan de Olympische Spelen van Tokio, waar je goud won op de 100 meter en waarmee je Usain Bolt opvolgde als de snelste man ter wereld. Hoe waren je voorbereidingen tijdens die dagen op het eiland?

Ik heb al het werk van het eerste deel van het winterseizoen verbeterd. Met mijn coach heb ik veel aandacht besteed aan de details, om beter uit de startblokken te komen. De training in de sportschool was hetzelfde.

Je hebt gesproken over het belang van mentale voorbereiding om je doelen op de baan te bereiken. Toen je hieraan begon te werken, was je beste tijd op de 100 meter 10,10 seconden. 11 maanden later won je goud in Tokyo met een tijd van 9,80. Wat doe je tijdens je voorbereiding?

Sinds ik niet alleen aan mijn lichaam werk maar ook aan mijn geest begon te werken, ben ik als atleet beter geworden. Ik leerde een goede emotionele coach kennen die zich bij mijn team met coach Paolo Camossi voegde en met haar werkte ik aan mijn angsten en waanvoorstellingen. Het is niet makkelijk geweest, maar ik leer heel snel. Dit psychologische werk is nog niet zo lang geleden begonnen en ik heb snel resultaten geboekt.

Hoe geniet een winnaar van een gouden olympische medaille van de Canarische Eilanden als hij niet traint?

Ik heb niet veel vrije tijd, maar ik heb de kans gehad om het eiland met mijn familie te bezichtigen. Ik bezocht de dierentuin, het nationale park van de Teide met de besneeuwde vulkaan, ik ben naar het strand gegaan... Het goede van deze eilanden is dat je, zelfs als je niet veel tijd hebt, allerlei interessante mogelijkheden hebt op loopafstand.