Sommige zijn wereldwijd bekend, maar anderen worden nog steeds als geheim bewaard. Dit zijn beroepen die alleen op de Canarische Eilanden bestaan en kenmerkend voor de eilanden zijn.
Naast de voor de hand liggende charmes verbergen de Canarische Eilanden geheimen die deze archipel tot een unieke plaats maken. Waar anders zou je iemand tegenkomen die professioneel fluit, of iemand die zichzelf omschrijft als een guarapero? Dit zijn een aantal van de beroepen die je alleen op de Canarische Eilanden aantreft en waarvan sommigen op het punt zouden staan te verdwijnen als een groep mensen niet had gezorgd voor de voortzetting van deze tradities.
Fluiter
"Wat doe je voor de kost? "Ik ben een fluiter." Waarschijnlijk vindt het gesprek meestal niet in deze exacte bewoordingen plaats - jammer! -, hoewel de populaire silbo een instituut is in La Gomera, een taal sui generis die nog steeds door sommige inwoners wordt gebruikt om over ravijnen heen te communiceren. De silbo gomero transformeert de vocale klanken van om het even welke taal in tonale fluittonen die op afstand kunnen worden herkend. Deze bijzondere taal is beschermd en wordt als verplicht vak op de scholen van La Gomera wordt onderwezen en op alle Canarische scholen als keuzevak aangeboden. De leraren silbo, evenals de meester-fluiters (met erkende diploma's), zijn zich ervan bewust dat zij een minderheidsberoep uitoefenen dat grote indruk maakt op degenen die niet vertrouwd zijn met deze diepgewortelde traditie.
Worstelaar
Canarisch worstelen is een historische sport die teruggaat tot de eerste bewoners van de Canarische Eilanden, zodat elk eiland zijn eigen versie ontwikkelde. Het bestaat uit een gevecht van hand tot hand dat erop gericht is de tegenstander uit evenwicht te brengen - altijd zonder hem te verwonden - totdat hij de grond raakt met enig deel van zijn lichaam anders dan zijn voetzolen. Het wordt beoefend op een terrero (zandgrond) en er zijn talrijke competities en toernooien, zowel per lokaal als regionaal, onder aansturing van de Canarische Worstelfederatie (Federación de Lucha Canaria).
Guachinchero
Nooit is een beroep zo bedreigd geweest als dat van de regenten van de guachineketen, die dagelijks zien hoe vele restauranthouders met een neus voor zaken zich hun nomenclatuur toe-eigenen en etablissementen guachineketen noemen wanneer zij dat niet zijn. Guachinches werden populair rond 1950 in het noorden van Tenerife, toen de wijnbouwers van het eiland de overtollige wijn van hun oogst in eigen huis tegen zeer redelijke prijzen begonnen te verkopen- in de garage of in een speciaal daarvoor bestemde kamer - vergezeld van traditionele huisgemaakte gerechten. De indringers dreigen echter een einde te maken aan een beroep, dat van de guachinche regente, dat een kenmerk is van de cultuur van Tenerife, aangezien vandaag de dag vele taveernes, bodega's en zelfs restaurants hun etablissementen deze misleidende naam toebedelen.
Gofio molenaar
Dit romantische en zware beroep is zo in de minderheid dat er blijkbaar nog maar één molenaar over is in de hele archipel. Francisco Cabrera runt de molen in La Asomada (Fuerteventura), waar hij dag in dag uit gemalen en geroosterd graanmeel (tarwe, maïs of gerst) maakt waarmee de bewoners van het eiland al eeuwenlang worden gevoed. Gofio is een voedzaam en veelzijdig voedingsmiddel, dat op de Canarische Eilanden op zeer uiteenlopende wijzen wordt geconsumeerd. Een van de meest populaire is bij het ontbijt, met melk en kaas.
Cochenille verzamelaar
Een ander typisch Canarisch beroep dat in het slop is geraakt, is dat van cochenillesplukker, een activiteit die in de loop van de tijd onrendabel is geworden en veel landbouwers en veehouders ertoe heeft gedwongen hun productie te diversificeren. De cochenille is een traditioneel gewas van Lanzarote, een parasitair insect waarvan de biologische sappen worden gebruikt voor het verven van stoffen of voor het maken van lippenstift, die wordt verzameld door levende cochenilles in stoffen zakken op de bladeren van de cactusvijg te plaatsen. Hoewel de cochenilleteelt in het begin van de 19e eeuw de eerste industrie op de Canarische Eilanden was, zijn er tegenwoordig nog maar enkele verzamelaars over die zich meer als hobby dan als bedrijf aan deze activiteit wijden.
Guarapero
Guarapo of palmsap is een zoet sap dat rijk is aan mineralen en oligo-elementen. Het wordt gewonnen uit de palmboom van de Canarische eilanden en gebruikt om palmhoning te maken, die volgens een studie van de universiteit van La Laguna (Tenerife) meer eigenschappen heeft dan bijenhoning. Het is een typisch product van La Gomera; voor het verzamelen klimmen de guaraperos in zeer hoge palmbomen en snijden ze de bovenste bladeren af tot ze bij het zachte gedeelte komen, waaruit het sap wordt gewonnen. Gofio mousse met guarapo is een ongeëvenaarde delicatesse, om nog maar te zwijgen van torta de cuajada, een sponsachtig dessert gemaakt van zachte kaas dat warm met palmhoning wordt opgediend.
