Het eiland met ziel heeft veel te vertellen, want het kost jaren, decennia en millennia om identiteitskenmerken te ontwikkelen zoals die van El Hierro.
Het eiland heeft in de loop van de geschiedenis verschillende namen gehad, voordat het zijn huidige naam kreeg. Ombrion, Capararia, Pluvialia, Eseró of Hero zijn enkele van de bekendste benamingen. Maar zonder twijfel is het de naam “Meridiaan-eiland” die het meest bekende verhaal verbergt. Deze naam wordt toegeschreven aan Ptolemaeus, een Grieks-Egyptische astronoom die in de 2e eeuw de nulmeridiaan aan de westkant van het eiland plaatste, precies op de Punta de Orchilla van El Hierro. Dit bleef zo gedurende eeuwen, totdat de nulmeridiaan in 1884 naar Greenwich werd verlegd.
De eerste bewoners
De eerste bewoners van het eiland waarvan sprake is, waren de Bimbaches of Bimbapes, een inheemse stam die op het eiland woonde vanaf ten minste 120 na Christus tot aan het begin van de vijftiende eeuw, toen het eiland werd veroverd door Juan de Bethencourt en bij de Kroon van Castilië werd ingelijfd. De Bimbaches of Bimbapes lieten talrijke petrogliefen na, zoals de rotsplaten van El Julan, belangrijk in aantal en in betekenis, waar ook overblijfselen te zien zijn van de oude vergaderplaats, de “Tagoror”.
Ze woonden in grotten of eenvoudige stenen bouwsels, in evenwicht met hun leefomgeving op het eiland dat ze voldoende middelen voor hun levensonderhoud verschafte. Landbouw, veeteelt, jacht, visserij en verzamelen waren hun gebruikelijke bezigheden.
De rol van de Kroon van Castilië
Later betaalde de Kroon van Castilië Baskisch-Franse huurlingen om het eiland te veroveren. Vanaf dat moment werden de landerijen en andere hulpbronnen niet langer eerlijk verdeeld, maar maakten deel uit van een feodaal stelsel.
Columbus' bezoek aan het eiland
In 1493 kreeg het eiland bezoek van een van de beroemdste en belangrijkste historische figuren die we kennen. Tijdens zijn tweede reis naar Amerika maakte Christoffel Columbus een tussenstop van 17 dagen op het eiland, waar hij water en voedsel insloeg, terwijl hij tegelijkertijd wachtte op betere wind om verder te varen naar Amerika.
Op 6 januari 1546 arriveerde het beeld van de Virgen de Los Reyes op een schip. De zeelieden ruilden het met de herders van het eiland voor proviand. Zo werd dit het eigendom en de beschermheilige van de herders van La Dehesa en een van de pilaren van de geschiedenis van El Hierro. Tegenwoordig is het diepste sociale en religieuze symbool dat de bewoners van El Hierro bezitten.
De medische voordelen van El Hierro
In de loop van de negentiende eeuw werd El Hierro een verbanningsoord voor politici, militairen en vrijdenkers. Dit pakte echter gunstig voor het eiland uit toen Leandro Pérez, de eerste arts van het eiland, er in ballingschap terechtkwam en de geneeskrachtige eigenschappen van het water van de Pozo de la Salud in Sabinosa ontdekte. Later bevestigden talrijke artsen de eigenschappen van dit water, waardoor het uitgroeide tot een veel bezochte trekpleister.
Water, de bron van leven op het eiland
De bevolking van El Hierro heeft sinds de eerste bewoners te kampen gehad met waterschaarste. Dit is de echte reden waarom ze zoveel belang hechten aan de boom Garoé, die ze beschouwen als leverancier van deze kostbare vloeistof. De boom werd in 1610 door een storm ontworteld en sindsdien lijkt de geschiedenis van het water op El Hierro verbonden te zijn met het gebruik van de schaarse bronnen en kleine beekbronnen. We noemen hier de bron van de Azofa, in de buurt van het dorpje Isora, waarvoor in de 18e eeuw al beschermingsvoorschriften waren opgenomen in de verordeningen van de Cabildo (eilandbestuur).de Isora, que en el siglo XVIII ya cuenta con normas de protección en las ordenanzas del Cabildo.
De inwoners van El Hierro hebben voorouderlijke praktijken overgenomen, waarvan vele zijn overgeleverd door de Bimbapes of Bimbaches (de naam van de oorspronkelijke eilandbewoners). Bijvoorbeeld het gebruik van eres, maretas (systemen voor wateropslag in de natuur) of guásimos: natuurlijke of uitgehouwen holtes in bomen, waar tot wel 100 liter water kon worden opgeslagen.
Recente gebeurtenissen (18e, 20e en 21e eeuw)
In 1899 verwoestte een brand het gemeentehuis van Valverde, waarbij het in 1553 opgerichte archief verloren ging. In 1912 werden de plaatsen Valverde en La Frontera gesticht en kreeg het eiland zelfbestuur. Op 15 september 2007 werd de gemeente El Pinar opgericht, de jongste gemeente van Spanje.
Een eiland met een lange geschiedenis, gevormd door de verhalen van de mensen die er hebben gewoond.