Vallebrón

Onze route begint bij de kapel van Tindaya, onder aanroeping van de maagd van Candelaria. Dit is een kleine kerk uit de achttiende eeuw die bestaat uit een enkel, rechthoekig schip en een drieledig met dakpannen bedekt dak. De gevel bevat een klokkentoren die bestaat uit donker, gemalen steen die afsteekt tegen de rest van de witte gevel.

Na het passeren van de berg van las Tabaibas komen we uit bij het begin van Vallebrón vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de berg van Tindaya. Deze berg van trachietsteen van 400 meter hoog ziet er indrukwekkend uit in de vlakte van Esquinzo. Voor de oorspronkelijke inwoners van het eiland, "majos" genoemd, was dit een heilige berg. Verspreid over de hele top vindt je de grootste vindplaats van jodoforme gravures, in voetvorm, van de Canarische Eilanden.

Bij de afdaling via de vallei komen we gelijk al de zogenoemde gavias tegen, het traditionele landbouwsysteem van Fuerteventura. Dit zijn terrassen die zijn omringd door aardemuren en het water van het ravijn wordt binnen deze muren aangevoerd via kanalen. Het omringde terras wordt onder water gezet zodat deze kan "drinken" en het water gaat vervolgens naar het volgende terras. De "cadenas" bevinden zich op de hellingen van de vallei. Dit zijn de stenen muren die parallel aan de bedding lopen en de hellingen doorsnijden. Ze houden de grond en het water vast en vormen ruimtes voor droge teelt. Ze dienen ook als bescherming tegen erosie.

Dit buurtschap staat aan de voet van de berg Enmedio die het bovenste gedeelte van de kom in tweeën deelt. De huizen zijn omringd door terrassen en zijn nauwelijks een dorp te noemen. De ligging van de huizen tussen palmbomen zorgt ervoor dat het geheel perfect past in de natuurlijke omgeving en geen beslag legt op de vruchtbare delen van de omgeving.

Aan het begin van de steile heuvel, na het passeren van een cluster traditionele huizen, ligt een klein aantal groentetuinen in een kleine bedding en enkele fruitbomen aan de kant van het pad. Dit zijn de zogenoemde "nateros", een andere vernuftige manier om het bovengronds afvloeiende water en slib vast te houden dat in kleine beddingen van de hellingen wordt afgedreven. De drassige massa die zo wordt gevormd lijkt op slagroom, "nata" in het Spaans, waarvan het woord "natero" is afgeleid. De stenen muren die het water tegenhouden zorgen voor ophoping van modder die wordt meegesleurd en zo kleine moestuinen vormt waar fruitbomen kunnen worden gepland die gedijen dankzij het vastgehouden water.

De lang uitlopende hellingen met scherpe profielen die de valleien van elkaar scheiden worden in Fuerteventura messen genoemd. De nauwe helling waarop we van de ene kant naar de andere zijn gelopen, een lengte van nauwelijks enkele meters, is net als de scherpe kant van deze messen. Deze "scherpte" is gevormd door de langdurige blootstelling aan erosie. De reeks "messen", die typisch zijn voor de benedenwindse zijde, is karakteristiek voor het landschap van Fuerteventura.

Het dorp La Matilla is omringd door "gavias". In het midden van het dorp bevindt zich een oude dorsvloer met een regelmatige vorm. Het gebruik van deze ruimte is misleidend vanwege het skelet van een korfbal op het terrein en de bestrating die over de stenen vloer van de dorsvloer is gelegd. De afmeting van de dorsvloer zeg iets over het vroegere belang van de landbouw voor dit eiland, dat tijdens regenrijke jaren bekend stond als de graanschuur van alle Canarische Eilanden.

Tefía ligt op de centrale vlakte van Fuerteventura. Dit is qua landschap het meest uniform van het eiland. Het begint in La Oliva en eindigt aan het begin van de landengte van Jandía. Dit is een open gebied met kleine glooiingen met daarin kleine buurtschappen zoals Tefía met nauw omsloten uitzichten op de zee door het heuvellandschap van de kust. In Tefía kunnen we onze route langs de oude akkers afsluiten met een bezoek aan het ecomuseum van La Alcogida waar we ons een beeld kunnen vormen van het traditionele plattelandsleven van Fuerteventura.